Większość z nas wie, jak wygląda i jakie jest zastosowanie prezerwatywy, jeśli nie z własnego doświadczenia, to z reklam tego produktu. Jednak nikt z nas nie zastanawia się, skąd się wzięła i jak wyglądała pierwsza prezerwatywa. W tym artykule dowiesz się, w jaki sposób ewoluowała do współczesnej lateksowej wersji.
Czym jest i do czego służy prezerwatywa?
Zanim jednak przejdziemy do historii, warto jednak wytłumaczyć, czym jest prezerwatywa. Jest to mechaniczny środek antykoncepcyjny. Jednak jej jedyną rolą nie jest ochrona przed niechcianą ciążą, ale również przed chorobami przenoszonymi drogą płciową jak, kiła, rzeżączka czy wirus HIV.
Przez kogo jest stosowana?
Jest stosowana głównie przez mężczyzn i zakłada się ją na penisa w erekcji tuż przed stosunkiem. Mało osób zdaje sobie z tego sprawę, że istnieje również damska wersja prezerwatywy, którą wkłada się bezpośrednio do pochwy. Jest ona podobna do prezerwatywy dla mężczyzn. Różnicą jest to, że oba końce są zakończone pierścieniami. Jeden zapobiega przedostaniu się plemników, a drugi odpowiada za prawidłowe umiejscowienie prezerwatywy.
Historia prezerwatyw, czyli od czego się zaczęło?
Najpierw odkryto związek pomiędzy uprawianiem seksu a poczęciem. Uważano, że w nasieniu są maleńkie ludziki, a kobiety brano za inkubator (za twórcę takiego poglądu uznaje się Platona, czyli jesteśmy około 400 lat przed naszą erą).
Jeszcze wcześniej, bo w 1200 roku przed naszą erą według legendy król Minos używał kozich pęcherzy jako osłony na penisa.
Przed XV wiekiem już naszej ery w Chinach prezerwatywy wykonywano z jedwabiu, naoliwionego papieru lub jagnięcych jelit, a w Japonii stosowane prezerwatywy były zrobione z powłok żółwich lub rogów zwierząt. Pierwsze udokumentowane zapisy o używaniu prezerwatywy jako ochrony przed niechcianymi chorobami pochodzą dopiero z 1554 roku. Wówczas używano lnianych woreczków nasączonych solami nieorganicznymi. Było to zalecenie włoskiego lekarza Gabriela Fallopiusa. Lniane woreczki nie zabezpieczały jednak przed niechcianą ciążą.
W 1666 roku angielska Komisja do Spraw Kontroli Urodzeń opisała prezerwatywy jako czynnik powodujący ograniczenie poczęć. Jest to pierwsze udokumentowane użycie tego słowa.
Prezerwatywy w okresie renesansu wykonywano z materiału, ale też z jelit i pęcherzy moczowych, natomiast pod koniec XV wieku holenderski handlowiec wprowadził do Japonii prezerwatywy wykonane z tak zwanej „cienkiej skóry”. Inaczej niż używany wcześniej róg, te prezerwatywy pokrywały całego penisa, a nie tylko główkę.
W XVIII wieku prezerwatywy były dostępne w różnych rozmiarach i jakościach, wykonane z materiału z chemikaliami albo „skóry” (pęcherza moczowego lub jelit traktowanych siarką i ługiem). Sprzedawano je głównie w pubach, sklepach chemicznych oraz na targowiskach w całej Europie i Rosji. Nieco później rozprzestrzeniły się w Ameryce, choć w każdym miejscu na świecie były powszechnie używane tylko przez klasę średnią i wyższe sfery, zarówno ze względu na koszty, jak i wyższy poziom edukacji seksualnej.
Na początku XIX wieku te metody antykoncepcyjne dotarły do niższych klas po raz pierwszy dzięki publikacjom drukowanym. Feministki tamtych czasów były przeciwko prezerwatywom, ponieważ chciały takich metod kontroli urodzeń, które miały być wyłącznie w rękach kobiet, a nie mężczyzn. Przeszkody prawne w produkcji i promocji środków antykoncepcyjnych były wykorzystywane w wielu krajach. Mimo to prezerwatywy promowali wykładowcy i reklamy prasowe. Instrukcje, w jaki sposób używać prezerwatyw w domu, były rozpowszechniane w Stanach Zjednoczonych i Europie. Następnie w pierwszej połowie XIX wieku Charles Goodyear stworzył pierwszą prezerwatywę z gumy o grubości 2 milimetrów, która była wielokrotnego użytku i posiadała boczny szew. Jeszcze przed I wojną światową powstała ulepszona wersja tych prezerwatyw – były one cieńsze oraz nie miały szwów, a pakowane były w eleganckie kartony.
Jednak prawdziwy rozkwit prezerwatyw nastąpił w XX wieku. To wtedy zaczęto je wykonywać z lateksu oraz poliuretanu. Były wtedy wszędzie dostępne, a nawet dostały swój czas reklamowy. Podczas I wojny światowej Stany Zjednoczone i na początku wojny Wielka Brytania były jedynymi z krajów na świecie, które nie dostarczały prezerwatyw i nie promowały ich stosowania. Po wojnie w Stanach Zjednoczonych i Europie problemy prawne i moralne z zakresu stosowania prezerwatyw utrzymywały się nadal. Pierwsza lateksowa prezerwatywa została wyprodukowana w 1912 roku przez Juliusa Fromma.
Rodzaje współczesnych prezerwatyw
Dzisiaj mamy do dyspozycji wiele różnych prezerwatyw różniących się materiałem, rozmiarem, kolorem, smakiem czy zapachem. Są to prezerwatywy lateksowe (są one testowane za pomocą prądu elektrycznego, jeśli przejdzie test, jest pakowana, ponadto część każdej partii prezerwatyw jest testowana na wytrzymałość za pomocą wody i powietrza), nielateksowe (wykonane z syntetycznej żywicy AT-10 lub poliizoprenu, który jest uznawany za lepszy materiał niż lateks ze względu na to, że przewodzi ciepło lepiej niż lateks, nie jest tak wrażliwy na temperaturę, a także ma mniej restrykcyjne wymogi przechowywania oraz dłuższy okres trwałości), nawilżane (zarówno od zewnątrz, jak i od wewnątrz), z wypustkami, przedłużające stosunek (zawierają benzokainę, która opóźnia wytrysk), smakowe i zapachowe.
Być może teraz nieco świadomiej będziesz podchodzić do używania prezerwatywy, a przede wszystkim nie będziesz narzekać na dyskomfort, a doceniać, ich aktualny wygląd w porównaniu z tym, czego kiedyś musieli używać mężczyźni.
